Nie trzeba szukać daleko, aby zaprosić na lekcję wyjątkowego gościa i wcale nie musi to koniecznie oznaczać zaproszenia innego nauczyciela. Chyba niezbyt doceniamy, jakim skarbem: źródłem zróżnicowanej wiedzy i doświadczeń, ale i wielkiego entuzjazmu mogą być rodzice naszych uczniów. Mnie potencjał, jaki w nich drzemie szczerze zadziwił i mocno podniósł na duchu.
Co takiego wydarzyło się w mojej klasie? Czytaj dalej
Za nami jubileuszowa, bo już 10. edycja Dot Day w Polsce. W wielu placówkach dzień ten przestaje być obchodzony jako święto nietypowe, gdyż na stałe wpisuje się w kalendarz szkolnych uroczystości. W tym roku wydarzeniem zorganizowanym przez grupę Superbelfrów zainteresowało się ponad 4,5 tysiąca osób. Na mapie, która pojawia się w grupie Dzień Kropki, swój znak pozostawiło ponad 800 placówek. Dołączyły do nas szkoły z Ukrainy, Łotwy, Wielkiej Brytanii, Australii, by razem celebrować to niezwykłe święto.
Od kilku lat prowadzę drużynę. Jest to moja pasja, wielbię harcerstwo nieodmiennie i bardzo się cieszę, gdy mogę nim kogoś zarazić. Jednak w wielu przypadkach – szczególnie w kontaktach z dorosłymi – spotykam się z pytaniami: po co Ci to? Nie możesz mieć jakiegoś “bardziej dorosłego” hobby? I czy ja wiem, że harcerstwo jest dla młodych ludzi?
Otóż nie. Nie wiem, bo wcale tak nie jest. Dorosły człowiek i do tego nauczyciel może wiele wnieść do harcerstwa. A i harcerstwo do jego bycia nauczycielem.
Po pierwsze nauczyciel jest dorosły. To ważne w harcerstwie, gdzie działa wielu młodych ludzi. Młody człowiek poniżej 18 roku życia nie może być samodzielnym drużynowym, potrzebuje pełnoletniego opiekuna drużyny. Taką osobą może być nauczyciel.
„Świat, który stworzyliśmy, jest procesem naszego myślenia. Nie można go zmienić bez zmiany naszego myślenia.”
Albert Einstein
Nauczyciel – przewodnik po podstawie programowej, ale przede wszystkim ktoś, kto pokazuje młodym ludziom, w którym kierunku mają spoglądać, a już niekoniecznie, co mają widzieć. Nauczyciel to też wychowawca, specjalista od platform komunikacyjnych, profesjonalny „ogarniacz ” wszystkiego online i offline z uczniami, rodzicami oraz pomiędzy nauczycielami nawzajem. Po to, by wszystko działało, by “się dało” i udało.
Ten rok dał nam w kość. Wszystkim. Uczniom i nauczycielom. Także i rodzicom. Sprawił, że zatęskniliśmy za szkolną normalnością z uczniami, a nawet za radami pedagogicznymi. Czytaj dalej
Odkąd poznałam metodę Design for Change bardzo chciałam wypróbować ją z moimi uczniami. Teraz już wiem, że powinna nazywać się „Design for Miracle”. Nie wierzyłam, że po zaledwie 6 miesiącach działań w moich uczniach może zajść tak duża zmiana. Jestem z nich dumna, a oni czują satysfakcję.
Jak do tego doszło?
WSIĄŚĆ DO POCIĄGU NIE BYLE JAKIEGO…
Dlaczego warto poszukać swojego „dlaczego?”…
Sporo dzieje się w naszym świecie… Pędzimy w jakimś nieznanym kierunku… Każdy z nas gubi się w natłoku myśli, działań i obowiązków… To powoduje frustrację, a czasami budzi w nas gniew, który wyzwala agresję. Jak radzić sobie z emocjami, które nas przytłaczają?
Ostatnio w moje ręce wpadła niesamowita książka, autorstwa Przemka Staronia. Zainspirowała mnie ona na napisania scenariusza godziny wychowawczej. Ten pomysł można zastosować w edukacji zdalnej jak i tej tradycyjnej.
Tu link do książki Przemka, którą szczerze polecam każdemu: https://www.empik.com/szkola-bohaterek-i-bohaterow-czyli-jak-radzic-sobie-z-zyciem-staron-przemek,p1252153517,ebooki-i-mp3-p?gclid=CjwKCAiA4o79BRBvEiwAjteoYAzkxd9h1GIvn_05vhmiEDcupp_uIfrhLzs1712C69z-Jf6-35V4IBoC2XkQAvD_BwE&gclsrc=aw.ds
Przemku, dziękuję Ci za tę książkę! Jest cudowna! Mam kolejną pozycję bibliograficzną do mojej książki! Pozdrawiam serdecznie, Mistrzu!
Aby zainspirować dzieci do czytania i poznawania poezji Tuwima, realizowałam z uczniami kl. 2. autorski 
projekt „Zwiedzamy Polskę Lokomotywą Tuwima”, którego celem było nie tylko poznanie wierszy popularnego polskiego poety, ale również odkrywanie różnych zakątków Polski. Podczas zdalnego nauczania, Lokomotywa Tuwima przez prawie miesiąc podróżowała po naszym kraju i docierała do różnych miast, aby swój bieg zakończyć w Zakopanem. Celowo zakończyła trasę właśnie tam, ponieważ właśnie w górach rozpoczniemy przygodę w klasie trzeciej. A zwiedziliśmy… Gdańsk, Toruń, Poznań, Warszawę, Kraków i Zakopane. Szczególną uwagę poświęciliśmy naszemu kochanemu miastu – Poznań. Zatrzymaliśmy się tam aż na tydzień. Było dużo praktycznych zadań, bo tak najlepiej przyswajamy wiedzę. Czytaj dalej
Od połowy marca nauczyciele siedzą przed ekranami i robią co mogą aby uczyć. Nowe programy, kanały komunikacji, platformy edukacyjne, często też zupełnie nowy sprzęt i wyzwania metodyczne- jak to wszystko połączyć? Sięgamy do sieci, do bogactwa webinarów, poradników, inspiracyjnych wpisów, projektów, artykułów, prezentacji. Wspaniała sprawa, ale bywa też przytłaczająca.
Jak żyć?
Połowa marca zmieniła nasze życie diametralne – to edukacyjne również. Nagle my – nauczyciele – musieliśmy przeorganizować nauczanie stacjonarne na zdalne, którego tak do końca nikt nie sprecyzował. Nauczać zdalnie, czyli jak? Przesyłać uczniom materiały? Prosić, by odsyłali nam wypełnione zadania w postaci zdjęcia na maila? Spotykać się na lekcjach online? Jeśli tak, to gdzie? Te i inne pytania zaczęłam sobie zadawać już na początku nauczania zdalnego, kiedy zostałam w domu z 14-letnim synem i 4-letnią córką. „Będzie się działo!”, myślałam każdego dnia, a wezwanie „Ło matko!” towarzyszyło mi za każdym razem, kiedy otwierałam oczy (i usta również) ze zdumienia, słysząc kolejne doniesienia ministra edukacji o tym, w jak fantastyczny sposób polska szkoła radzi sobie z edukacją w tym trudnym okresie. Nie radziła sobie w ogóle. Czytaj dalej