Odkąd poznałam metodę Design for Change bardzo chciałam wypróbować ją z moimi uczniami. Teraz już wiem, że powinna nazywać się „Design for Miracle”. Nie wierzyłam, że po zaledwie 6 miesiącach działań w moich uczniach może zajść tak duża zmiana. Jestem z nich dumna, a oni czują satysfakcję.
Jak do tego doszło?
WSIĄŚĆ DO POCIĄGU NIE BYLE JAKIEGO…
Dlaczego warto poszukać swojego „dlaczego?”…
Sporo dzieje się w naszym świecie… Pędzimy w jakimś nieznanym kierunku… Każdy z nas gubi się w natłoku myśli, działań i obowiązków… To powoduje frustrację, a czasami budzi w nas gniew, który wyzwala agresję. Jak radzić sobie z emocjami, które nas przytłaczają?
Ostatnio w moje ręce wpadła niesamowita książka, autorstwa Przemka Staronia. Zainspirowała mnie ona na napisania scenariusza godziny wychowawczej. Ten pomysł można zastosować w edukacji zdalnej jak i tej tradycyjnej.
Tu link do książki Przemka, którą szczerze polecam każdemu: https://www.empik.com/szkola-bohaterek-i-bohaterow-czyli-jak-radzic-sobie-z-zyciem-staron-przemek,p1252153517,ebooki-i-mp3-p?gclid=CjwKCAiA4o79BRBvEiwAjteoYAzkxd9h1GIvn_05vhmiEDcupp_uIfrhLzs1712C69z-Jf6-35V4IBoC2XkQAvD_BwE&gclsrc=aw.ds
Przemku, dziękuję Ci za tę książkę! Jest cudowna! Mam kolejną pozycję bibliograficzną do mojej książki! Pozdrawiam serdecznie, Mistrzu!
Aby zainspirować dzieci do czytania i poznawania poezji Tuwima, realizowałam z uczniami kl. 2. autorski 
projekt „Zwiedzamy Polskę Lokomotywą Tuwima”, którego celem było nie tylko poznanie wierszy popularnego polskiego poety, ale również odkrywanie różnych zakątków Polski. Podczas zdalnego nauczania, Lokomotywa Tuwima przez prawie miesiąc podróżowała po naszym kraju i docierała do różnych miast, aby swój bieg zakończyć w Zakopanem. Celowo zakończyła trasę właśnie tam, ponieważ właśnie w górach rozpoczniemy przygodę w klasie trzeciej. A zwiedziliśmy… Gdańsk, Toruń, Poznań, Warszawę, Kraków i Zakopane. Szczególną uwagę poświęciliśmy naszemu kochanemu miastu – Poznań. Zatrzymaliśmy się tam aż na tydzień. Było dużo praktycznych zadań, bo tak najlepiej przyswajamy wiedzę. Czytaj dalej
Od połowy marca nauczyciele siedzą przed ekranami i robią co mogą aby uczyć. Nowe programy, kanały komunikacji, platformy edukacyjne, często też zupełnie nowy sprzęt i wyzwania metodyczne- jak to wszystko połączyć? Sięgamy do sieci, do bogactwa webinarów, poradników, inspiracyjnych wpisów, projektów, artykułów, prezentacji. Wspaniała sprawa, ale bywa też przytłaczająca.
Jak żyć?
Połowa marca zmieniła nasze życie diametralne – to edukacyjne również. Nagle my – nauczyciele – musieliśmy przeorganizować nauczanie stacjonarne na zdalne, którego tak do końca nikt nie sprecyzował. Nauczać zdalnie, czyli jak? Przesyłać uczniom materiały? Prosić, by odsyłali nam wypełnione zadania w postaci zdjęcia na maila? Spotykać się na lekcjach online? Jeśli tak, to gdzie? Te i inne pytania zaczęłam sobie zadawać już na początku nauczania zdalnego, kiedy zostałam w domu z 14-letnim synem i 4-letnią córką. „Będzie się działo!”, myślałam każdego dnia, a wezwanie „Ło matko!” towarzyszyło mi za każdym razem, kiedy otwierałam oczy (i usta również) ze zdumienia, słysząc kolejne doniesienia ministra edukacji o tym, w jak fantastyczny sposób polska szkoła radzi sobie z edukacją w tym trudnym okresie. Nie radziła sobie w ogóle. Czytaj dalej
Dobrostan, budowanie motywacji, praca na zasobach, szukanie mocnych stron, tworzenie pozytywnych relacji. To wszystko pojęcia z obszaru psychologii pozytywnej, która jest coraz częściej obecna w szkołach. I bardzo dobrze. Sama czerpię bardzo dużo z tutoringu, coachingu i innych szkoleń oraz warsztatów u których podstaw stoją założenia psychologii pozytywnej. Szczególnie interesuje mnie praca na zasobach i szukanie sposobów na pozytywne motywowanie uczniów. Poniżej kilka prostych pomysłów rysunkowo-plastycznych, które chętnie wykorzystuję w praktyce szkolnej, a że przed nami TYDZIEŃ uczniowskiej SuperMocy zainicjowany przez Joasię Gadomską to rozpisałam je na każdy dzień tegoż tygodnia 😉
Ktoś może powiedzieć, że jestem dziwakiem, bo nie używam Windowsa. Moje dzieci też nie używają. No, tego już za wiele, Nie dość, że sam nie używam, to jeszcze dzieciom bronię. Gdzie tam, nie bronię, ale po kolei… Czytaj dalej
Zajęcia teatralne. Jak je prowadzić ? Dla kogo? Może zrobić szkolny casting? Czym się kierować w wyborze scenariusza? W jakich rolach obsadzić uczniów? Pytań, jak i samych wątpliwości mnóstwo. I to nie tylko na początku przygody z teatrem, ale zawsze. Jak nie te- to pojawiają się inne- równie ważne. Jako nauczyciel-praktyk, pragnę podzielić się w Wami tym co sprawdzone przeze mnie. Niekiedy samodzielnie wypracowane, ale i oparte o merytoryczną wiedzę znawców tematu- Mistrzów teatralnych, czyli ludzi związanych z teatrem: pedagogów szkół teatralnych, twórców konkretnych metod.
Często spotykam się z pasjonatami nauczania, czy to na konferencjach, czy na spotkaniach grup mastermind. Są to ludzie, “którym się chce”. Zdecydowana większość z nich jednak narzeka na brak współpracy i zrozumienia w swoich szkołach.
W większości szkół w Polsce jest kilkoro nauczycieli aktywnych, ciągle się uczących, sięgających po nowe metody pracy, nowoczesne technologie, realizujących ciekawe projekty. Narzekają oni jednak na resztę grona pedagogicznego, która nie dość, że pracuje przestarzałymi metodami, to jeszcze często patrzy na tych aktywnych z niechęcią, czasami z zawiścią. Niejednokrotnie to dyrektor blokuje aktywność, samemu bojąc się zmian.
Czytaj dalej
We wszystkie wolne zawody wpisany jest jeśli nie obowiązek, jeśli nie zalecenie, to zdroworozsądkowa chęć szkolenia się i doganiania ciągle uciekającego świata. Muszą się szkolić lekarze, adwokaci – no i rzecz jasna nauczyciele.
Obowiązek szkolenia wpisany wprost w Kartę Nauczyciela został przez lata poważnie wypaczony – wszyscy znamy uczucie bezradności, czasami zażenowania poziomem szkoleń prowadzonych dla całych rad pedagogicznych przez pracowników certyfikowanych ośrodków edukacyjnych, które niczego nie wniosły do naszego nauczycielskiego życia, bo nigdy nikt nie wymagał wykorzystania tej wiedzy czy umiejętności w praktyce. „Odfajkowanie” szkolenia w urzędniczych papierach załatwiało sprawę dyrekcji wobec kuratorium i nauczycieli wobec dyrekcji – efekty nikogo nie interesowały. I chyba nadal nie interesują.