“Nie, no to nie do wiary. Nie, to być nie może. Osiem lat podstawówki i cztery liceum. Potem pięć, bite, studiów, dyplom z wyróżnieniem, dwadzieścia lat praktyki, … O, bracia poloniści, siostry polonistki, … Myśleliśmy, że nogi Boga złapaliśmy, że oto nas przyjęto do szkoły poetów … A potem beznadzieja i starość pariasa i wszech porażająca nas wszystkich pogarda, władzy od dyktatury, aż po demokrację, która nas, kałamarzy, ma za mniej niż zero.
Dlaczego władza każdej maści ma mnie za nic? Czy czerwona, czy biała, jestem dla niej śmieciem, …! Pod każdą władzą czuję się jak …. kundel! … Ktoś by się ze mną liczył gdybym rzucił cegłą? A przecież stanowimy sól ziemi. Tej ziemi! Mimo, że nie jesteśmy prymitywną siłą …” (2002 – Dzień świra. Marek Koterski.) Czytaj dalej
